Gelukkig is het weer kouder, ja het vriest zelfs. Waarom meld ik u dit, omdat ik u wil aantonen dat alles met elkaar te maken heeft. Overigens, wanneer ik deze column in de zomer zou hebben geschreven, had ik waarschijnlijk begonnen met: ”Gelukkig is het weer wat warmer, ja we denken zelfs aan een hittegolf.” Allebei de stellingen zijn onzin natuurlijk, want moet je nou blij zijn als het koud is, of moet je nou blij zijn met een hittegolf.
Daar zijn de meningen over verdeeld. Wanneer ik mijn collega’s beluister, welke in de productie werkzaam zijn, vinden zij het maar akelig koud in de loods en komen ze maar wat graag naar de warme koffiepauze of lunch. Wanneer ik de uitbater spreek van de te schaarse koek en zopie tent kan het hem niet lang genoeg vriezen. Het is maar hoe je het bekijkt. In een goede zomer zal de campingeigenaar het warme weer toejuichen, terwijl mijn moeder van 85 absoluut niet tegen die warmte kan. Het is maar hoe je het bekijkt.
Toch zeg ik: gelukkig dat het weer wat kouder is, ja dat het zelfs vriest. Als groot inzamelaar van oud lood is het natuurlijk prettig als het vriest dat het kraakt. U kent het wel, ’s ochtends vroeg komt u bij uw auto en heeft er al de pest in dat er geschrapt moet worden. U start natuurlijk niet eerst uw auto, want u denkt aan het milieu en de opwarming van de aarde, lastig natuurlijk met die kou, maar toch. U begint met schrappen, linkerhand, rechterhand en uiteindelijk zijn de ruiten schoon en stapt u in. Al een beetje te laat, want schrappen duurt altijd langer. U start de auto, althans u wilt de auto starten, maar helaas, de accu leeg. Ik zeg gelukkig, u waarschijnlijk iets anders.
Waarom zeg ik nou gelukkig, wel hierom. Wanneer de accu het met die kou niet meer naar behoren doet, zou het kunnen zijn dat hij op is. U moet dan een nieuwe hebben en de oude accu moet dan weg. Die haal ik op als inzamelaar van oud lood. Begrijpt u het al een beetje. Ik ga nog verder. U heeft waarschijnlijk niet een nieuwe accu in uw achterzak, dus die moet besteld gaan worden, wanneer deze er is moet de accu er ingezet gaan worden en dan zou u weer op pad kunnen.
Mogelijk duurt u dit allemaal veel te lang en belt u op naar uw werk om een vrije dag te nemen, want u kent dat wel, zo’n dag komt niet meer goed. Een verloren dag. Ja dat dacht u. Bij het schrappen heeft u al aan de klimaatverandering gedacht, want daarvoor wachtte u met het starten van uw auto. Door de kapotte accu en de daarop volgende vrije dag heeft u de hele dag uw auto niet gebruikt, dus weinig CO2 uitgestoten, geen brandstof gebruikt en op uw werk geen computer aan geraakt, dus geen energie gebruikt, kortom allemaal winst. U heeft er door uw kapotte accu zelfs voor gezorgd dat een medemens aan het werk blijft. Ik moet tenslotte inzamelen. Zo bedoel ik maar: alles heeft met elkaar te maken.
Wat is nu de moraal: “Altijd eerst je auto starten, dan pas schrappen. Het had u koude handen bespaart.” Onzin natuurlijk.
Met vriendelijke groet,
Paul Verhagen